
برتراند راسل

در ستایش و نکوهش بطالت
راسل جامعهای آرمانی را ترسیم میکند که در آن هیچکس مجبور نخواهد بود بیشتر از چهار ساعت در روز کار کند. در نتیجه همه از زمانی کافی برای استراحت برخوردار خواهند بود و بهدلیل اینکه بیش از حد توان خود کار نکردهاند، روحیهی بهتر و انرژی بیشتری خواهند داشت.