«همه می‌گویند که عشق عبارت از پیدا کردن فرد مناسب و مطابق معیارها است، و پس از آن همه چیز درست می‌شود. عشق چنین نیست. سخن این پیرمرد را بشنوید: برای پیدا کردن و پایداری عشق باید زیاد کار نمایید و زحمت بکشید»!
این سخن آلن بدیو را می‌توان از مهم‌ترین نظراتش درباره‌ی عشق دانست.
بدیو، نئومارکسیست فرانسوی که بیشتر بخاطر نظرات انتقادی‌اش نسبت به پست‌مدرنیسم شناخته می‌شود، در این کتاب تلاش کرده است تفسیری تازه از عشق ارائه دهد.
برای پیدا کردن و پایداری عشق باید زیاد کار نمایید و زحمت بکشید.
«در ستایش عشق» پرسش و پاسخی است جذاب بین نیکلاس ترونگ و آلن بدیو. ترونگ با سؤالات عمیقش بحث را به پیش می‌برد و بدیو با بیان شیوای نظراتش مخاطب را درگیر تفسیرهای خود کرده و در نهایت او را به تامل در باب عشق و زندگی می‌رساند.
بدیو در این اثر از لزوم احیای گفتمان عشق سخن می‌راند؛ به زعم وی در عصر سرمایه‌داری کنونی، عشق را باید از نو ابداع کرد. این ابداع نمی‌تواند کنشی محافظه‌کارانه و دفاعی باشد، بلکه دعوت به نوعی مبارزه و مقاومت است.
بدیو عشق را در خطر کالایی‌شدن می‌بیند که به همراه این کالا گارانتی هم به مشتری عرضه می‌شود. امروزه شما می‌توانید با پرداخت هزینه‌ای اندک عضو یک سایت دوست‌یابی شوید، مشخصات خود را وارد کنید و فردی نزدیک به عقاید و علاقه‌مندی‌های‌تان پیدا کنید. در همین پروسه شما عشق را به صورت کالایی قابل عرضه درآورده‌اید و با تلاش برای یافتن فردی شبیه به خودتان امنیت را به عشق الحاق کرده‌اید تا به زعم خودتان شانس شکست در رابطه را کاهش دهید!
اما عشق نمی‌تواند همچین چیزی باشد، عشق باید نوعی مخاطره‌جویی و کنار زدن پرده‌ی امنیت و آسایش در جهان باشد. به بیان دیگر عشق دقیقاً چیزی در نقطه‌ی مقابل تفکر جامعه است. عشق را باید با مخاطراتش زیبا دید، آنجا که یک نفر با دو شدن تفاوت را ارزش می‌گذارد، نه خودخواهی و روابط خنثی و عاری از شور.
بدیو عشق را نوعی تفکر می‌داند. نوعی راه برای رسیدن به حقیقت، یا به تعبیر لاکانی راهی برای خودشناسی! یعنی حالتی که عاشق تنها از طریق معشوق است که می‌تواند خودش را بشناسد و اتفاقاً به همین دلیل به معشوق عشق می‌ورزد.
عشق باید نوعی مخاطره‌جویی و کنار زدن پرده‌ی امنیت و آسایش در جهان باشد.
این فیلسوف چپ فرانسوی در این کتاب نشان می‌دهد که جهان کماکان به نوعی از تفکر چپ نیاز دارد. تفکری که ما را از همرنگ جماعت شدن دور می‌کند و ما را دعوت به مقاومت در مقابل تعریف مرسوم می‌کند. آنجا که انسان و پدیده‌های انسانی را از کالاشدن و هژمونی تبلیغات برحذر می‌دارد و در عوض او را به واقعیت ذاتی خود رهنمون می‌سازد.
در فصل‌های انتهایی کتاب، بدیو نگاهی به شباهت‌های عشق و هنر و عشق و سیاست می‌اندازد.
«در ستایش عشق» گفتگوی کوتاه ۹۵ صفحه‌ای است که اثری شگرف بر نوع نگاه ما می‌گذارد. این روزها که کتاب‌های عاشقانه‌ی آلن دوباتن بر سر زبان‌ها افتاده، خواندن این کتاب خالی از لطف نیست.
کتاب در ستایش عشق با دو ترجمه و به دست دو نشر چشمه و ققنوس در کشور چاپ و توزیع شده است.
این مطلب توسط باشگاه کتاب‌خوانی یاد تهیه شده است و پیشتر با عنوان مرور کتاب اعضا؛ شماره 38 در کانال تلگرامی باشگاه منتشر شده است.
